Steen met nummer

Het is donderdagavond en ik heb een eet-afspraak bij iemand thuis.
Ik ben wat te laat en ik ben hier voor het eerst. Enigszins gespannen druk ik op de knop bij het juiste huisnummer. Er zit een camera ingebouwd bij al die knopjes en ik bedenk me dat ik daar maar voor moet blijven staan.

Intussen zijn er ergens achter me 2 jongetjes aan het spelen. In mijn ooghoeken zie ik dat eentje naar me toe komt met een baksteen in zijn handen. Hij draagt deze steen behoedzaam. "Wat raar" denk ik nog. Ik schat zijn leeftijd zo jong in, dat ik me niet druk ga maken voor vervelende dingen. Het jongetje loopt verder naar mij toe en roept iets van "Kijk dan, er staat iets op deze steen". Hij is een beetje opgewonden en wil het me graag laten zien. Ik neem een kijkje en zeg "Ja, apart, er staat een getal op...." Het wordt stil, tja, wat had ik anders moeten zeggen?

Intussen hoor ik wat gekraak vanaf de deurbellenwand en meld me, terwijl ik me ongemakkelijk voel omdat ik tegen een camera en microfoontje sta te praten, niet wetende wie er nu 'daarboven' naar mij staat te kijken.
Ik hoor een zoemgeluid bij de deur en passeer het jongetje met zijn genummerde baksteen. Ik zeg alleen nog maar "zo, ik ga naar binnen." en duw de deur open. Ik geef het jongetje verder geen aandacht meer, hij staat alleen maar naar mij te kijken. Ik zoek mijn weg in de hal naar de lift en ben het jongetje meteen vergeten.

Het jongetje zal wel weer teruggegaan zijn naar zijn vriendje om te fantaseren over al die cijfers op die baksteen.
En ik? Ik vond het in ieder geval leuk om in deze kinderontdekking meegenomen te worden.

Via de telefoon

Wat je allemaal kunt doen via je telefoon.... zelfs bloggen met je bloggerblog